ศิลปะแบบสาญจี
วงศ์เมานิยะ (Maurya) และศุงคะ (Sunga) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัชสมัยของพระเจ้าอโศกมหาราชนั้น
ปรากฏผลงานทั้งด้านสถาปัตยกรรม ประติมากรรม และจิตรกรรมมากมายในส่วนสถาปัตกรรมแม้จะเหลืออยู่ไม่มากนัก แต่ปรากฏหลักฐานเป็นศาสนสถานที่เป็นถ้ำ ซากพระราชวังพระอโศกมหาราชที่เมืองปาฏลีบุตร และที่เมืองตักสิลา สถูปต่างๆ และเสาแปดเหลี่ยมสำหรับสถูปที่สำคัญคือ สถูปสาญจี ซึ่งมีลักษณะเป็นโอคว่ำหรือขันคว่ำ ลักษณะดังกล่าวเป็นแบบอย่างสร้างสถูปอื่นๆ ในสมัยอื่นๆ ในสมัยต่อมาเรียกสถูปว่า “ศิลปะแบบสาญจี” ส่วนทางด้านประติมากรรมของอินเดียในระยะแรกมักจะเป็น
ลวดลายประกอบสภาปัตยกรรม มีทั้งประเภทประตากรรมลอยตัว ซึ่งมักเป็นรูปเคารพในศาสนาสถานหรือเทพเจ้าสำคัญๆ เช่น รูปแม่พระธรนี และประเภทภาพสลักนูนต่ำสำหรับพรรรณาเรื่องราวทางศาสนา แต่ศิลปะในสมัยนี้ยังไม่กล้าประดิษฐ์พระพุทธประวัติ จะใช้สัญลักษณ์แทน อาทิ ดอกบัวแทนปางประสูติ ต้นโพธิ์แทนปางตรัสรู้ ธรรมจักรแทนปางปฐมเทศนาและสถูปแทนปางปรินิพพาน เป็นต้น
http://dektajoy-tajoy.blogspot.com/2011/12/blog-post_2421.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น